สรุป
ประเพณีมีบ่อเกิดมาจากสภาพสังคม ธรรมชาติ ทัศนคติ เอกลักษณ์
ค่านิยมโดยความเชื่อของคนในสังคมต่อสิ่งที่มีอำนาจเหนือมนุษย์นั้นๆ ตามความเชื่อ
ความรู้ของตนเมื่อความประพฤตินั้นคนส่วนรวมสังคมยึดถือปฏิบัติเป็น
ธรรมเนียมหรือเป็นระเบียบแบบแผนและทำจนเป็นพิมพ์เดียวกันสืบต่อๆกันจนกลายเป็นประเพณีของสังคม ประเพณีและวัฒนธรรมเมื่อว่าโดยเนื้อความก็เป็นสิ่งอย่างเดียวกันคือเป็นสิ่งที่ไม่ใช่มีอยู่ในธรรมชาติโดยตรงแต่เป็นสิ่งที่สังคมหรือคนในส่วนรวมร่วมกันสร้างให้มีขึ้นแล้วถ่ายทอดให้แก่กันได้ด้วยลักษณะและวิธีการต่างๆว่าโดยเนื้อหาของประเพณีและวัฒนธรรมที่อยู่ในจิตใจของประชาชนเกี่ยวกับเรื่องความคิดเห็น
ความรู้สึกความเชื่อ ซึ่งสะสมและสืบต่อร่วมกันมานานในส่วนรวม
จนเกิดความเคยชินเรียกว่า นิสัยสังคมหรือประเพณี ประเพณีทางภาคอีสานนี้ส่วนมากจะเน้นเรื่องความกตัญญูกตเวทีและความสามัคคีของคนในชุมชน
ทั้งยังเป็นกุศโลบายในการสร้างคุณงามความดีทางพระพุทธศาสนา
ประเพณีของชาวอีสานเป็นสิ่งที่คนอีสานเคารพ รัก และหวงแหนเป็นอย่างมาก
ฮีต 12 คอง 14 เป็นประเพณีเก่าแก่ของชาวอีสานที่ถือว่าต้องปฏิบัติอย่างเคร่งครัดที่สืบทอดมจากบรรพบุรุษ
ฮีตสิบสอง หมายถึง จารีตประเพณีประจำสิบสองเดือน
ซึ่งถือเป็นโอกาสดีที่ชาวบ้านจะได้มาร่วมชุมนุมและทำบุญในทุกๆ เดือนของรอบปี
และถือเป็นจรรยาของสังคม ผู้ที่ฝ่าฝืนก็จะเป็นผู้ที่ ผิดฮีต หรือ ผิดจารีต
นั่นเอง(หลายครั้ง ฮีตสิบสอง มักจะกล่าวควบคู่" คลองสิบสี่
"(คองสิบสี่) ที่เป็นดังแบบแผนหรือแนวทางดำเนินชีวิต(คลอง=ครรลอง)แต่จะมุ่งเน้นไปทางศีลธรรมมากกว่าด้านอาชีพ)
ในทุกวันนี้วัฒนธรรมประเพณีอันดีงามที่ตกทอดมาจากบรรพบุรุษถูกลืมเลือนไปเป็นอย่างมากจนบาประเพณีหาดูแทบไม่ได้แล้ว เช่น แต่ก่อนคนอีสานโบราณ
เมื่อถึงวันพระก็จะพากันเข้าวัดฟังธรรม ถือศีล ไม่ว่าจะเป็นเด็ก วัยรุ่นผู้ใหญ่หรือคนแก่ก็ตาม
และในวันพระนั้นชาวอีสานแต่ก่อนจะถือว่าเป็นวันที่ทุกคนควรละเว้นจากการกระ
ทำความชั่วทั้งปวง วัฒนธรรมการถักทอเสื้อผ้าเครื่องนุ่งห่มโดยสมัยก่อนคนอีสานโบราณจะทำเครื่องใช้ไม้สอย ขึ้นมาเองไม่ว่าจะเป็นเสื้อผ้าอาภร อุปกรณ์เครื่องใช้ในครัวเรือนก็จะทำขึ้นมาเองทั้งนั้น แต่พอมาถึงทุกวันนี้จารีตประเพณีแต่เก่าก่อนได้ลบเลือนไปอย่างน่าเสียดายด้วยปัจจัยหลายๆอย่าง
ในเมื่อวัฒนธรรมประเพณีอันดีงามของบรรพบุรุษได้สืบทอดมาจนถึงปัจจุบันดังนั้นหน้าที่การรักษาวัฒนธรรมประเพณีที่งดงามนี้เป็นหน้าที่ของเราทุกคนที่ควรรักษาเอาไว้ เช่น การศึกษาวัฒนธรรมประเพณีของบ้านเกิดเพื่อนำมาถ่ายทอดแก่ชนรุ่นหลัง การปฏิบัติตนตามขนบธรรมเนียมเพื่อเป็นแบบอย่างที่ดีของสังคม การรักในสถาบันชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์ เป็นต้น เพื่อเป็นการอนุรักษาและสืบทอดวัฒนธรรมอันดีงามนี้ให้คงอยู่ต่อไป
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น